| |
AFSTAND EN NABIJHEID
In de zorg voor mensen die verblijven in verpleeg- en verzorgingshuizen staat het wonen voorop. Ondanks moeilijkheden en beperkingen is alles
gericht op een zo normaal mogelijke oude dag, met alle noodzakelijke zorg en begeleiding. Toch lijkt het steeds vaker nodig om gebruik te maken
van middelen en interventies die de vrijheid van individuele bewoners beperken.
Mensen die vanuit een professioneel kader anderen beïnvloeden
werken veelal in complexe werksituaties waarin zijzelf een belangrijke
spil vormen. Hulpverleners, inrichtingswerkers, begeleiders,
mentoren, verpleegkundigen; allen hebben te maken met veel
persoonlijke interacties. Regelmatig is men actief bezig te
balanceren tussen emotionele betrokkenheid en professionele
afstand. De interacties tussen werker en cliënt kunnen een belangrijk
aanknopingspunt vormen om bepaalde kennis en vaardigheden
die voor deze beroepen nodig zijn te trainen.
WAAROM
“Soms is het werk zo intensief, dan neem ik het mee naar huis en
blijf ik er over nadenken wat ik anders had moeten doen”. “Als ik
alleen naar die cliënt kijk, draait mijn maag al om. Hij moet nu
echt even bij me uit de buurt blijven, anders sta ik niet voor
mijzelf in”. “Nu ik langer met deze persoon werk kan ik me dat
gedrag heel goed voorstellen. Eigenlijk is dat zo gek nog niet”. “Ik
zou graag wat effectiever met mijn eigen emoties om willen gaan”.
Bij het werken met mensen speelt het proces van afstand en nabijheid
voortdurend. Werkers worden daarmee geconfronteerd
wanneer een grens overschreden is. De behandeling stagneert
en/of de werker ondervindt stress doordat hij de professionele grip
op het contact verliest. De kwaliteit van het werk gaat achteruit en
de werker kan in een negatieve spiraal belanden van onmachtsgevoelens
waardoor burn-out klachten kunnen ontstaan. Een
andere reactie op het gripverlies is cynisme; de werker weert
negatieve gevoelens af door zich te verharden in het werk. “Het
heeft toch allemaal geen zin”, “De behandeling en aanpak haalt
toch niets uit”. Dit veroorzaakt negatieve turbulentie in het team.
OPZET VAN DE TRAINING
De training is opgebouwd uit 3 pilaren:
Bewustwording positionering
Feedback
Psychohygiëne; hoe zorg je dat je bij een betrokken werkhouding niet
afgestompt raakt.
Middels ervaringsleren en een theoretische kadering van eigen
ervaringen, krijgen deelnemers inzicht in hun eigen emotionele
betrokkenheid bij het werken met cliënten. Daarvan vindt bewustwording
plaats op zowel individueel als op teamniveau. Andere
technieken die worden ingezet zijn: werken met (denk)beelden,
Rationeel Emotieve Training en emotioneel versus rationeel
beoordelen. Deze laatste methode geeft inzicht in de functie van
lange termijn effecten te realiseren. De gemiddelde duur van de
training is 2 dagen. Vooraf vind er een gesprek met u plaats om
ons aanbod op maat te kunnen maken.
Mendiciosa biedt u voor deze training twee trainers aan:
Yvonne Lonis (1961) is na haar opleiding omgangskunde en
gezondheidskunde eerst gaan werken in de praktijk. Ze was onder
andere werkzaam als inrichtingswerker in een Huis van Bewaring
en als sociotherapeut in een T.B.S. instelling. Sinds 1994 verzorgt
en ontwikkelt zij trainingen voor justitie, de psychiatrie, zorginstellingen
en het bedrijfsleven op het gebied van teambuilding
en teambegeleiding, communicatie, psychisch gestoord gedrag,
agressie, persoonlijk leiderschap en coaching. Haar trainingstijl
laat zich kenmerken door duidelijkheid, praktische gerichtheid,
uitdaging en humor.
Michiel Hulsbergen (1975) is sinds 1993 werkzaam in trainingen.
In eerste instantie heeft hij ervaring opgedaan als rollenspelacteur.
In 1997 is hij psychologie gaan studeren om verdieping aan te
brengen in zijn ervaring. Sinds het afronden van deze studie richt
hij zich op zowel het trainersvak als het acteursvak en ervaart hij
in beide rollen de meerwaarde van die combinatie. Hij geeft onder
andere trainingen aan politie en justitie.
|
TRAININGEN
Afstand en nabijheid
